عفاف
مفهوم واژه عفاف
عفاف
نیز واژه ای عربی است که با فرهنگ اسلامی و دینی وارد زبان فارسی شده است.عفاف را به معنای خود نگهداری و باز داشتن نفس انسانی از محرمات و خواهشهای شهوانی، دانسته اند. راغب در مفردات می گوید:
«العفة حصول حاله للنفس تمتنع بها عن غلبه الشهوة والمتعفف المتعاطی لذالک بضرب من الممارسه والقهر» (راغب اصفهانی، ماده عفّ)«عفّتحالت نفسانی است که مانع تسلّط شهوت بر انسان می گردد و انسان عفیف کسیاست که با تمرین وتلاش مستمر و پیروزی بر شهوت، به این حالت دست یافته
باشد.»
ابن منظور در لسان العرب می گوید:
«العفة الکف عما لایحل کف عن المحارم والاطماع الدنیة وعف ای کف.» (ابن منظور، ماده عفّ)«عفّت خود نگهداری از غیر حلال، کار های حرام و طمع های پست است، عفت پیشگی یعنی خود نگهداری.»در قاموس قرآن آمده است:
«عفّتبه معنای مناعت است در شرح آن گفته اند: حالت نفسانی است که از غلبة شهوتباز دارد. پس باید عفیف به معنای خود نگهدار و با مناعت باشد.»
