نقش زنان در دفاع مقدس
نقش زنان در دفاع مقدس
زمانى که استکبار جهانى تصور مىکرد اغتشاشات داخلى، کودتاهاى بىسرانجام، اقدامات تجزیهطلبى و شعارهاى توخالى تأثیر خود را نداشته است، تصمیم گرفت ضربه نهایى را به حکومت نوپاى اسلامى وارد نماید. بنابراین از طریق کشور همسایه عراق اندیشه خام خود را عملى ساخت.
البته اولین زمزمههاى جدایى، توسط گروهک وابسته خلق عرب در اوایل پیروزى انقلاب در خوزستان شروع شد که در برخى اوقات به درگیرى مسلحانه رسیده بود.
تجاوز و جنگ عراق 31/6/59 با شکستن دیوار صوتى و بمباران فرودگاههاى تهران، اهواز، آبادان، شهرهاى مرزى، اصفهان و ... شروع شد و درپى آن، انقلاب اسلامى وارد دوران جدیدى شد.
در نتیجه نقش زنان و مردان بخصوص در مناطق مرزى دگرگون پیدا کرد و نقشهاى جدیدى ظهور یافت. برخى از فعالیتهاى بانوان به راحتى پذیرفته شد و رشد کرد مثل امور پشتیبانى و حمایتى براى تشویق به حضور در میدان جنگ و ... اما با توجه به تفکر حاکم بر اذهان، در آن برهه هیچ سازمانى فکر نمىکرد مىتواند از توان زنان در اوضاع دیگر نیز استفاده مطلوب ببرد. بنابراین بسیارى از نقشها به صورت خودجوش یکباره ظهور کرد. البته با توجه به اینکه اکثر کارها بدون برنامهریزى صورت مىگرفت، ایثار و رشادت و خواست زنان بود که آنها را پیش مىبرد.
به طور کلى نقش زنان در دفاع مقدس را مىتوان به شرح زیر دانست:
أ) نقش رزمى - اطلاعاتى
ب) نقش حمایتى - پشتیبانى
ج) امداد و درمان
باید اذعان داشت جنگ در شرایطى رخ داد که حتى مردان و بخصوص افراد نظامى آمادگى لازم براى مقابله با تهاجم را نداشتند. باور به عدم شرکت زنان در جنگ تصور جدیدى نبود. با توجه به آسیبپذیر بودن بانوان و امکان سوء استفادهها مردان سعى مىکردند هر چه بیشتر زنان را از محیط جنگ دور نگه دارند.
مزار بیست دختر ایرانى در اطراف بستان از آسیبهایى است که در جنگ گریبانگیر بانوان شد. این دختران متعلق به خانوادههاى عرب خوزستان در اطراف دشت آزادگان و بستان بودند.
هیچ کدام از این قبرها نام ندارند و فقط یک تابلو نشان مىدهد آنجا محل دفن بیست دختر است که به دست نیروهاى عراقى پس از اذیت و آزار به شهادت رسیدهاند.
